تهیه نانوکامپوزیت ضدباکتری پلی‌وینیل کلرید-روی اکسید با خواص مکانیکی بهبود یافته با به‌‌کارگیری روش طراحی آزمون تاگوچی

در پژوهش حاضر، با هدف بهبود خواص مکانیکی و خاصیت ضدباکتریایی پلی‌وینیل کلرید ، نانوذرات روی اکسید به‌عنوان تقویت‌کننده انتخاب شد. نانوکامپوزیت پلی‌وینیل کلرید-روی اکسید از اختلاط نانوذرات روی اکسید با محلول پلی‌وینیل کلرید تهیه شد. در این راستا، اثر پنج عامل مقدار روی اکسید، نوع حلال، روش اضافه‌کردن روی اکسید، دمای خشک‌شدن فیلم و مدت زمان همزدن پس از اضافه‌کردن روی اکسید در سطح‌های مختلف در بهبود خواص مکانیکی نانوکامپوزیت حاصل با استفاده از روش تاگوچی بررسی شد. حالت بهینه با به‌کارگیری روش تحلیل سیگنال به نوفه (S/N) معین شد. نتایج نشان داد، نوع حلال، روش اضافه‌کردن روی اکسید و مقدار وزنی روی اکسید در سطح اطمینان %95 معنی‌‌دار هستند. برای انجام‌‌دادن آزمون ضدباکتری از دو نوع باکتری استافیلوکوکوس اورئوس و اشرشیاکلی (یک باکتری گرم مثبت و یک باکتری گرم منفی) در محیط کشت مولر هینتون آگار استفاده شد. این آزمون خاصیت ضدباکتریایی نانوکامپوزیت بهینه را در مقایسه با پلی‌وینیل کلرید خالص تأیید کرد. میکروسکوپ الکترونی پویشی  متصل به سامانه پراش انرژی پرتو X برای مشخص‌کردن ترکیب و ساختار نانوکامپوزیت تهیه شده در حالت بهینه استفاده شد.